bu da asansörün görünüşü;
asansörün ve merdivenin paralelinde bir “falez” oluşumu
iki ayrı kabinle ortalama 10-12 kişi yukarıya çıkılıyor. tabiki sadece manzara için değil, çay-kahve içebileceğiniz açıkhava masaları mevcut. iniş-biniş ücretsiz onu belirtmeden edemicem. biz fakirlerin bir ürüne yaklaşımımızda kaçınamadığımız ve o ürünle ilgili tüm düşüncelerimizi derinden değiştirecek yegane algı; fiyat.
aynı hizada merdivenli ve hiçbir şeysiz resimleri de ekledim. gerçi hiçbir şeysiz demek biraz haksızlık. biraz kanalizasyon gider boruları ve ekmek kırıntıları bolca mevcut.
merdivenli yerde resim çekerken sarı montlu birisi iniyordu. çıplak gözle görünüyordu ama cep telefonumun sensörü onu kendine sığdıramamış olacak ki görünmüyor.
2 gündür kafamda bir soru; acaba kaç basamak var. meşguliyetim olmasa sayardım ama işte; sorumlulukların beraberinde getirdiği kişilikten kopuş.
bu gibi durumlarda hep aynı metafor kafama taılıyor. kimsesiz yalnızlık mı? kimseli yalnızlık mı? hangisi daha kötü?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder